سلام کسی میدونه در اول مربوط به چه بنایی بوده

پاسخ:
سلام. در شناسنامه توضیحات اثر در سایت موزه، اطلاعی در این باره ارائه نشده.

بسیار از خواندن این نوشته لذت بردم و دوست داشتم باز هم ادامه داشته باشد. جزییات زیادی داشت که خواندن آنها لذت بخش بود. انشالله قلمتان همیشه روان باشد.

با سلام و درود. خوشحالم از اینکه مورد توجه قرار گرفت. پاینده باشید

با سلام خدمت فاضل ارجمند. گمان می کنم واژهٔ خودساختهٔ(مقالتک)! در ابتدای این گفتار چندان صحیح و شایسته استفاده در زبان فارسی نباشد.
پاسخ:
سلام و سپاس از اظهارنظر شما.

سلام، عنوان مقاله ای که اشاره کرده اید چه بوده است؟

سلام،
با تشکر از مطلب بسیار مفید و ارزنده تان، آیا این مطالب را در هیچ مقاله ای در نشریه ای منتشر نموده اید؟
متشکرم

آفرین بر این بصیرت
زنده باشی

سلام مجدد. در اینکه بسیاری مجعولات از جمله همین حکایت ریشه ای داشته که بعدها شاخ و برگ داده شده من هم موافقم. مانند داستان عروسی قاسم که از تازه داماد کربلا حسن مثنی اقتباس شده است.
اما آنچه باعث شد نظر قبلی داده شود آن بود که اگر دو تا به میخ کوفته اید یکی هم به نعل بزنید تا نوشتار شما خدای ناکرده دستاویز عوام الناس برای آن حکایت آنچنانی نباشد که کهنترین منبع آن گویا مناقب ابن شهر آشوب به نقل از مقتل منسوب به ابی مخنف است.
در هر حال از صبر و حلمتان در بازتاب نقد سپاسگزارم.
پاسُخ:
سلامٌ عَلَیکُم
وَفَّقَکُمُ الله لکلِّ خَیر

با سلام. باید از طرفداران این حکایت پرسید در آن موقعیت چه کسی چنین صحنه ای را دیده که آن را نقل کند؟!!
اصل حکایت را گویا مجلسی در بحارالانوار از منبعی نامعتبر نقل کرده است. و اگر بنا باشد با تشبیهات شاعرانه و زبان خیالی شعر اصل و اساسی برای این قبیل حکایات تراشید که خیلی از مجعولات را باید پذیرفت.
بنده آنچه از شعر می فهمم این است که حضرت عباس که خود تشنه بود رفت برای امام آب بیاورد و در این راه قربانی شد. اما تطبیق آن داستان یعنی دم رود رفتن و آب برداشتن و یاد آمدن و آب ریختن با این بیت از متن بیت برنمی آید و جز با تفسیر میسر نمی شود.

پاسُخ:
سَلامٌ عَلَیکُم
نَه این یادداشت دَر توثیقِ سَراپایِ آن حِکایَت است؛ نَه فَهمِ شُما از عِبارَتِ عَرَبیِ شِعر صَحیح است؛ نَه آنچه دَر شِعر موردِ اِستِنادِ بَنده بوده به «تشبیهات شاعرانه و زبان خیالی شعر» رَبطی دارَد.
یادداشتِ بَنده دَر تَبْیینِ ریشۀ قَدیمِ أَصلِ حِکایَتِ إیثارِ حَضرَتِ أَبوالفَضْل ـ عَلَیْهِ السَّلام ـ است دَر بابِ «آب»؛ آن هَم إیثارِ آب نِسبَت به سالارِ شَهیدان ـ سَلامُ الله عَلَیْه. این مَضمونِ عَریق و عَتیق، بظاهِر دَر ضمنِ حِکایَت یا حِکایَتهائی دَر منابعی ناموثوق بازپَردازی شُده است؛ لیک فارغ از شاخ و برگهایِ سپَسین، أَصلِ آن ریشه‌دار است. هَمین!
یادداشت، موجود است و مُراجعۀ دوباره، مُمکِن.